Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

ΑΝΤΟΥΑΝ ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ ΕΞΥΠΕΡΥ

Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του Νίκου Αλιάγα με τον τίτλο ¨Εγώ σκότωσα τον Εξυπερύ" πατώντας εδώ

Φωτογραφίες του συγγραφέα του "Μικρού Πρίγκηπα" θα βρείτε εδώ
 
 ενώ πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του εδώ

Ο Μικρός Πρίγκηπας / The Little Prince (eng subtitles)

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Ο Εθνικός Διχασμός

Ο Ελ. Βενιζέλος επεδίωκε την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Οι Αγγλογάλλοι όμως απέβλεπαν στη συμμαχία ή ουδετερότητα της Βουλγαρίας και Τουρκίας(κάτι που δεν κατάφεραν) και απέρριπταν προς το παρόν τις προτάσεις του Βενιζέλου.

Στη φιλοαντατική πολιτική του Βενιζέλου θα εναντιωθεί το Παλάτι, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός ζήτησε να συμμετάσχει η Ελλάδα στο πλευρό των Συμμάχων στην επιχείρηση των Δαρδανελίων (Φεβρουάριος 1915).

Οι φιλοβασιλικές κυβερνήσεις, που διορίζονται στη συνέχεια, δημιουργούν κλίμα πόλωσης, διαιρώντας την Ελλάδα σε δύο παρατάξεις -φιλοβασιλικών και φιλοβενιζελικών-, κάτι που θα συντελέσει στη γένεση και άνδρωση του εθνικού διχασμού με όλα τα μεταγενέστερα επακόλουθα του.

Στις 16 Αυγούστου 1916 γίνεται το Κίνημα της Εθνικής Αμύνης στη Θεσσαλονίκη, που το υποστηρίζει ο συμμαχικός στρατός, που έχει στο μεταξύ αποβιβαστεί στη Θεσσαλονίκη. Ο Βενιζέλος τίθεται επικεφαλής του κινήματος.

Στις 24 Νοεμβρίου 1916 η ολοκληρωμένη Προσωρινή Κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις.

Η Ελλάδα, το 1916, είχε κοπεί στα δύο: Από τη μια μεριά το κράτος της Θεσσαλονίκης απεφάσιζε να διενεργηθεί στρατολογία σε μεγάλη κλίμακα και οργάνωνε την μεραρχία του Αρχιπελάγους και κατόπιν τις μεραρχίες Κρήτης και Σερρών. Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση των Αθηνών αντιπαρατασσόταν στους οπαδούς του Βενιζέλου. Στην προσπάθεια των Συμμάχων να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τη νότια Ελλάδα, τα Γαλλικά θωρηκτά έμπαιναν στον Πειραιά και αποβίβαζαν 3000 άνδρες, ενώ βομβάρδιζαν περιοχές της Αθήνας γύρω από το Στάδιο και κοντά στα Ανάκτορα.

Μετά από τελεσίγραφο των συμμάχων ο βασιλιάς αποσύρεται από το θρόνο, χωρίς να παραιτηθεί τυπικά, στις 15 Ιουνίου 1917, και φεύγει στην Ελβετία αφήνοντας στη θέση του το δευτερότοκο γιο του Αλέξανδρο। Ο Βενιζέλος έρχεται στην Αθήνα και σχηματίζει κυβέρνηση στις 13 Ιουνίου। Στις 15 Ιουνίου κηρύσσει τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις επισημοποιώντας την ανάλογη πράξη της προσωρινής κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης।http://el।wikipedia.org

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ :ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ


Ρένος Αποστολίδης:Ένα σχόλιο στο ποίημα του Καβάφη -Όσο Μπορείς
Θα συνιστούσα αυτό το ποίημα να το μάθουν απόξω, όσο γίνεται περισσότεροι άνθρωποι, και να το ξαναδιαβάζουν, να το ξαναλένε στον εαυτό τους . Όπως, να πούμε, είναι κάτι τέτοια ποιήματα - ξέρω γω - σαν το 'Αν μπορείς' του Κίπλινγκ, έτσι;... Αυτό... να το μάθουν απόξω και να το λένε.
Λέγεται Όσο μπορείς :
Κι ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάμεις τὴν ζωή σου ὅπως τὴν θέλεις,
τοῦτο προσπάθησε τουλάχιστον
ὅσο μπορεῖς : μὴν τὴν ἐξευτελίζεις
μὲς στὴν πολλὴ συνάφεια τοῦ κόσμου, 
μὲς στὲς πολλὲς κινήσεις κι ὁμιλίες.

Μὴν τὴν ἐξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνὰ κ' ἐκθέτοντάς την
στῶν σχέσεων καὶ τῶν συναναστροφῶν
τὴν καθημερινὴν ἀνοησία,
ὣς ποὺ νὰ γίνει σὰ μιὰ ξένη φορτική.

Προσέχετε τι λέει; Και σκεφτείτε τη ζωή μας, τη δικιά μας, τη ζωή των κοινωνιών των συγχρόνων, τη ζωή των εκδηλώσεων...
Όλοι πολλοί μαζί... στέκουν όρθιοι , λένε λόγια... τούτο... κείνο... τάχα αγαπιούνται... φιλιούνται -- φιλάν τον αέρα , δεξιά κι αριστερά απ’ τα μάγουλα ο καθένας , κανένας δε φιλάει πράγματι τα μάγουλα, κανένας δε φιλάει πράγματι το στόμα, κανένας δεν επιθυμεί πράγματι όσο λέει πως επιθυμεί τον άλλο, "Α!...τι ωραία που σε είδα!..."
Αυτή είναι η πολλή συνάφεια του κόσμου, οι πολλές κινήσεις κι ομιλίες, κι όλη αυτή η ψευτιά , το θέατρο... - η οποία, λέει, εξευτελίζει τη ζωή... την εκθέτει... στην καθημερινήν ανοησία των σχέσεων και των συναναστροφών.
Εδώ δείχνεται ο πράγματι - θα έλεγα - επαναστατικός Καβάφης, προσωπικά επαναστατικός, - γιατί δεν ξέρω αν επανάσταση είναι η φωνή..., η επίθεση..., η μάχη... και μήπως είναι πιο φοβερή επανάσταση η απόφαση ότι δεν έχω καμμιά σχέση με το κακό και τη φλυαρία αυτού του κόσμου !
Τον είπανε ποιητή της παρακμής.., αυτά είναι γελοιότητες . Ας στο ξαναλέει ο καθένας, ας το μάθει απόξω αυτό το ποίημα – θα του κάνει καλό –
Αν γλιτώσει και μία μονάχα απ αυτές τις εκδηλώσεις κι απ αυτές τες συνάφειες και τες πολλές κινήσεις κι ομιλίες, - θα είναι μεγάλο κέρδος.

Μπορείτε να ακούσετε το σχόλιο http://arisxa.fileave.com/cavafy-osomporeis.mp3

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, για την σχέση μεταξύ... επιστήμης και πίστης στον Θεό.
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο...... Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ..
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: ο.. .. Θεός..
Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ..: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.
Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου;
Φοιτ. : Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική...
Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ..
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ..
Φοιτ.(προς την τάξη): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ. καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ. καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά..

-Το όνομα του νεαρού φοιτητή ήταν ALBERT EINSTEIN-
24ωρο

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ





Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ:Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΩΣ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος (Μουρνιές Χανίων, 23 Αυγούστου 1864Παρίσι, 18 Μαρτίου 1936) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς της νεότερης Ελλάδας και ο κορυφαίος πρωθυπουργός της Ελλάδας με τα σημαντικότερα επιτεύγματα στον τομέα κυρίως της εξωτερικής πολιτικής και της οικονομικής ευημερίας αντίστοιχα. Πρωταγωνίστησε στην αυτονομία της Κρητικής Πολιτείας και την οριστική ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, συνέβαλε στην απελευθέρωση της Μακεδονίας, στην είσοδο της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, και στην οργάνωση της χώρας στα πρότυπα αστικού κράτους διατελώντας πάρα πολλές φορές πρωθυπουργός.
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1895 ξέσπασε επανάσταση, που δεν βρήκε σύμφωνο το Βενιζέλο, ο οποίος θεωρούσε ότι οι Κρητικοί δεν έπρεπε να ενεργούν αυτοβούλως αλλά σε συνεννόηση με την ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα. Πίστευε ότι το κίνημα τη συγκεκριμένη στιγμή και αποτέλεσμα δεν θα είχε και την νεοσχηματισθείσα κυβέρνηση της Αθήνας θα έφερνε σε δύσκολη θέση καθώς είχε να αντιμετωπίσει και το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας που μόλις πριν από λίγο είχε κηρύξει πτώχευση. Όντως τελικά το κίνημα των Κρητικών προσωρινά ανεστάλη. Το κρητικό ζήτημα φαινόταν να οδεύει προς λύση μετά την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων που είχαν υπογράψει τη Συνθήκη του Βερολίνου και ήθελαν τώρα να επιβάλουν στην Υψηλή Πύλη ν' αναγνωρίσει την αυτονομία του νησιού.
Τον Αύγουστο του 1909 ξέσπασε στην Αθήνα στρατιωτική επανάσταση στο Γουδί γνωστή ως κίνημα στο Γουδί. Παραιτήθηκε η κυβέρνηση Ράλλη και σχηματίσθηκε καινούργια υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη. Όμως, επειδή είχε δημιουργηθεί πολιτικό αδιέξοδο, ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος (η οργάνωση των αξιωματικών που είχε κάνει την επανάσταση), ο οποίος είχε απόλυτη εξουσία, προσκάλεσε τον Βενιζέλο από την Κρήτη να αναλάβει την πρωθυπουργία. Ήλθε λοιπόν στην Αθήνα ο Βενιζέλος και, αφού είχε διαβουλεύσεις με τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και με εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, εισηγήθηκε τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης και τη σύγκληση αναθεωρητικής Βουλής. Η Βουλή αυτή, όμως, θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για το καθεστώς. Ο Βενιζέλος σταμάτησε τότε όλες τις επαφές του κι ετοιμαζόταν να γυρίσει στην Κρήτη. Ο Γεώργιος Α΄, φοβούμενος κλιμάκωση της κρίσης, συγκάλεσε συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι του συνέστησαν να δεχθεί τη λύση Βενιζέλου. Ο βασιλιάς, μετά από πολλές αναβολές, συμφώνησε και ανέθεσε στον Στέφανο Δραγούμη (ήταν υπόδειξη του Βενιζέλου) να σχηματίσει κυβέρνηση που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές.
http://el.wikipedia.org

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Ο Βενιζέλος στην Ελλάδα


Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στοκέρμα των 50 λεπτών

Τον Αύγουστο του 1909 ξέσπασε στην Αθήνα στρατιωτική επανάσταση στο Γουδί γνωστή ως κίνημα στο Γουδί. Παραιτήθηκε η κυβέρνηση Ράλλη και σχηματίσθηκε καινούργια υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη. Όμως, επειδή είχε δημιουργηθεί πολιτικό αδιέξοδο, ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος (η οργάνωση των αξιωματικών που είχε κάνει την επανάσταση), ο οποίος είχε απόλυτη εξουσία, προσκάλεσε τον Βενιζέλο από την Κρήτη να αναλάβει την πρωθυπουργία. Ήλθε λοιπόν στην Αθήνα ο Βενιζέλος και, αφού είχε διαβουλεύσεις με τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και με εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, εισηγήθηκε τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης και τη σύγκληση αναθεωρητικής Βουλής. Η Βουλή αυτή, όμως, θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για το καθεστώς. Ο Βενιζέλος σταμάτησε τότε όλες τις επαφές του κι ετοιμαζόταν να γυρίσει στην Κρήτη. Ο Γεώργιος Α΄, φοβούμενος κλιμάκωση της κρίσης, συγκάλεσε συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι του συνέστησαν να δεχθεί τη λύση Βενιζέλου. Ο βασιλιάς, μετά από πολλές αναβολές, συμφώνησε και ανέθεσε στον Στέφανο Δραγούμη (ήταν υπόδειξη του Βενιζέλου) να σχηματίσει κυβέρνηση που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές.

Ο Βενιζέλος έφυγε ταξίδι στην Ελβετία, έγιναν εκλογές στις 8 Αυγούστου 1910 και εξελέγη σχεδόν παμψηφεί βουλευτής Αττικής. Ο Δημήτριος Ράλληςυπέδειξε στον βασιλιά να βάλει τον Βενιζέλο στην κυβέρνηση. Στις 5 Σεπτεμβρίου ήλθε στην Αθήνα ο Βενιζέλος όπου έτυχε θερμής υποδοχής από τον λαό. Σε ομιλία του, παρουσίασε τις πολιτικές του θέσεις, τόνισε δε ότι η χώρα χρειαζόταν αναθεωρητική Βουλή ενώ ο κόσμος από κάτω φώναζε "Συντακτική". Η κυβέρνηση Δραγούμη, που δεν είχε τη δύναμη στη Βουλή ώστε να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούσε ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος, παραιτήθηκε. Στις 19 Οκτωβρίου 1910 ο Βενιζέλος έγινε πρωθυπουργός. Επειδή, όμως, δεν είχε την πλειοψηφία στη Βουλή, στις 21 τη διέλυσε και προκήρυξε εκλογές, στις οποίες δεν πήραν μέρος τα παλιά κόμματα. Η καινούργια Βουλή αναθεώρησε το Σύνταγμα, διαλύθηκε κατόπιν και προκηρύχθηκαν νέες εκλογές.

πηγη:βικιπαιδεια

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΕΡΙΑ

Ο Ύμνος της Αγάπης! Ίσως το ομορφότερο κείμενο για την αγάπη που έχει γραφεί ποτέ. Προβάλλει την αγάπη, αυτή τη δυνατή σχέση, αυτό το συγκλονιστικό ανθρώπινο συναίσθημα, αυτή την αρετή που ρυθμίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, με αποτέλεσμα κάθε άνθρωπος να θεωρείται εαυτός μας. Μιλά κατευθείαν στην ψυχή του ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που ειδικά σήμερα είναι διψασμένος για αγάπη αληθινή.
Αλεξία, οι προβληματισμοί σου πιστεύω ότι μας αγγίζουν όλους. Και συμμερίζομαι τη χαρά και την ανακούφιση που αισθάνθηκες, όταν διαπίστωσες ότι τα παιδιά μας πιστεύουν ακόμη στην αγάπη και στη φιλία.
Είχα σκοπό να γράψω κάτι σχετικό με τη φιλία, αλλά η διαπίστωσή σου ότι δε χάθηκε η ελπίδα, έφερε στο μυαλό μου τα τέσσερα κεριά.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΠΟΙΗΜΑ ΖΩΗΣ

Περί φιλίας και αγάπης


      Τέλειωσαν οι διακοπές των Χριστουγέννων και ο καθένας επέστρεψε στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Για λίγες μέρες ακόμα θα συνεχίσουμε να ανταλλάσσουμε ευχές του τύπου «Καλή Χρονιά, υγεία, ειρήνη, αγάπη σ’ όλο τον κόσμο».
Και μετά;
    Θα θυμηθούμε και πάλι την ειρήνη, το συνάνθρωπό μας ,τα παιδιά του κόσμου, την αγάπη το … Πάσχα.
Λες και όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου ως διά μαγείας θα εξαφανιστούν τα προβλήματα, η φτώχεια, η ανημπόρια, η εκμετάλλευση, το μίσος, ο πόλεμος, η αρρώστια.
Και θα ξεχάσουμε απορροφημένοι στον αγώνα μας για την κατάκτηση της προσωπικής μας ευτυχίας  που συχνά ταυτίζεται με την ικανοποίηση των  υλικών και μόνο αναγκών μας, την προσφορά στο συνάνθρωπο, τη φιλία, την αγάπη.
    Τούτες οι σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου, καθώς  προετοίμαζα τη διδασκαλία  της ενότητας της νεοελληνικής γλώσσας  που  έχει ως θέμα τη φιλία και την αγάπη.
Και όταν ήρθε η ώρα της συζήτησης  στην τάξη,  με μεγάλη μου χαρά και ανακούφιση είδα ότι δε χάθηκε η ελπίδα. Τα παιδιά μας πιστεύουν ακόμη και στη φιλία  και στην αγάπη.
      Τους εύχομαι , λοιπόν, να κρατήσουν και στο μέλλον την ψυχή και την καρδιά τους  άδολη και να μην ξεχάσουν ποτέ πως η ευτυχία  βρίσκεται γύρω μας , σ’ ένα χαμόγελο, σε μια καλημέρα, στο πρόσωπο του συμμαθητή  ή του συνεργάτη μας , του φίλου μας…

  Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
    Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
(Απ. Παύλου Α' Κορινθ.ιγ΄)
Κι αν όλες τις γλώσσες των ανθρώπων μιλώ ακόμα και των αγγέλων, μα δεν έχω αγάπη μοιάζω με χάλκινο σκεύος που αχολογάει ή με τύμπανο που αλαλάζει.
Κι αν έχω προφητικό χάρισμα και γνωρίζω όλα τα μυστήρια κι αν κατέχω όλη τη γνώση, μα και όλη την πίστη αν έχω ώστε και βουνά να μετακινήσω, αν δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτα.
Κι αν μοιράσω όλα τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς, ακόμα κι αν παραδώσω το σώμα μου στη φωτιά για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη όλα είναι μάταια.
Η αγάπη εύκολα συγχωρεί, η αγάπη πάντοτε το καλό κάνει , η αγάπη δε φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν περηφανεύεται, δε φέρεται άπρεπα, δεν τα θέλει όλα δικά της, δεν οργίζεται, δε σκέφτεται το κακό, δε χαίρεται με το άδικο,
αλλά χαίρεται, όταν επικρατεί η αλήθεια.
Όλα τα ελαττώματα του άλλου τα σκεπάζει ,πιστεύει πάντα στις καλές διαθέσεις του, ελπίζει πάντα πως θα διορθωθεί  και όλα τα υπομένει.
Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ…





Όλες οι αργίες του 2011

Μετρήσαμε τις αργίες της χρονιάς που ακολουθεί, γα να αποχαιρετίσετε τον παλιό χρόνο... –ναι, αυτόν που σας στέρησε τις χριστουγεννιάτικες αργίες– όπως του αρμόζει: κάνοντας σχέδια για το πώς θα τεμπελιάσετε καλύτερα, σε έξι τριήμερα κι ένα σχεδόν καλοκαιρινό τετραήμερο.

Ιανουάριος
Μπορεί οι γιορτές φέτος να μας στεναχώρησαν από άποψη αργιών, αλλά αν μη τι άλλο η πρώτη αργία του χρόνου καταφτάνει την επόμενη Πέμπτη και μας προκαλεί για την επίσης πρώτη άδεια (από τη σημαία) του χρόνου, την Παρασκευή. Αν δεν τα καταφέρετε, υπομονή: το επόμενο τετραήμερο έρχεται… το Πάσχα.


Φεβρουάριος
Ποτέ δε συμπαθήσαμε τον Φεβρουάριο. Ποιος, άλλωστε, συμπαθεί έναν μήνα χωρίς αργίες; Μπορούμε πάντα να αιτηθούμε να ανακηρυχθεί η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου επίσημη αργία, τουλάχιστον μόνο για φέτος, που πέφτει –τόσο βολικά– Δευτέρα. Κι αν οι εκκλήσεις μας βρουν τοίχο, τι έμεινε; Εικοσιοκτώ μόνο ημέρες υπομονή μέχρι τον Μάρτιο.
Μάρτιος
Κι η πολυπόθητη δικαίωση έφτασε. Όχι ένα, αλλά
δύο τριήμερα μας επιφυλάσσει ο Μάρτιος, που μπορεί άνετα να ανακηρυχτεί σε νέο αγαπημένο μας μήνα. Το πρώτο τριήμερο είναι εκείνο της Καθαράς Δευτέρας, που φέτος είναι στις 7 Μαρτίου, και το δεύτερο –πιο ανέλπιστο– εκείνο της 25ης Μαρτίου, που πέφτει Παρασκευή. Ετοιμάζουμε ήδη βαλίτσες.
Απρίλιος
Το μοναδικό επίσημο τετραήμερο του χρόνου, το
Πάσχα, καταφτάνει στο τέλος του Απριλίου, και συγκεκριμένα στις 22-25 του μήνα, γεμίζοντάς μας προσδοκίες για τις πρώτες βουτιές του χρόνου.
Μάιος
Εντάξει, έπρεπε και το 2011 να έχει μια χαμένη αργία, έτσι, για να μην κακομάθουμε.
Η Πρωτομαγιά πέφτει Κυριακή. Αποδεχτείτε το. Έρχεται Ιούνιος.
Ιούνιος
Η τρίτη εβδομάδα του Ιουνίου ξεκινά με το αγαπημένο
τριήμερο του χρόνου: του Αγίου Πνεύματος, που πέφτει φέτος στις 13 του μήνα.
Ιούλιος
Θα μπορούσαμε άνετα να σβήσουμε τον Ιούλιο από τα παγκόσμια ημερολόγια, με την αιτιολογία ότι δεν έχει ποτέ καμία αργία. Αν δεν ήταν καλοκαιρινός, θα ήταν σίγουρα ο πλέον περιττός μήνας του χρόνου.
Αύγουστος
Πόσα τριήμερα έχετε μετρήσει μέχρι στιγμής; Τον Αύγουστο έρχεται το τέταρτο, αφού
ο Δεκαπενταύγουστος πέφτει φέτος Δευτέρα, εξασφαλίζοντάς μας μία έξτρα ημέρα στην καλοκαιρινή άδεια.
Σεπτέμβριος
Ακόμη ένας μήνας προς συγχώνευση με τον επόμενο ή τον προηγούμενο, ελλείψει αργιών.
Οκτώβριος
Λέγαμε κάτι για τριήμερα; Το πέμπτο της χρονιάς είναι ήδη εδώ:
η 28η Οκτωβρίου πέφτει Παρασκευή. Αέρα!
Νοέμβριος
Στον Νοέμβριο συγχωρούμε την έλλειψη αργιών: κάτι οι δουλειές που έχουν μπει σε πρόγραμμα, κάτι η προσμονή των Χριστουγέννων, περνά πάντα γρήγορα.
Δεκέμβριος
Και πώς αλλιώς θα έκλεινε το 2011, αν όχι με ένα ακόμη τριημεράκι, από εκείνα στα οποία μας έχει ήδη κακομάθει; Τα Χριστούγεννα πέφτουν Κυριακή, στερώντας μας το παρά τρίχα τετραήμερο, η 26η Δεκεμβρίου, όμως, κλείνει την Δευτέρα τη χρονιά με το
έκτο τριήμερο.
Καλή, γεμάτη τριήμερα χρονιά!
πηγη:24blogspot





Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΕΛΕΝΗ

Οι μαθητές της Γ ΄ γυμνασίου μπορούν να παρακολουθήσουν αποσπάσματα από την παράσταση της "Ελένης" του ΚΘΒΕ πατώντας εδώ.

19ος ΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Ο 19ος αιώνας, ο αιώνας των Επαναστάσεων, είναι μία εποχή έντονων πολιτικών ζυμώσεων με επίδραση τόσο στο κοινωνικό όσο και στο οικονομικό επίπεδο. Η σύγκρουση των τάξεων είναι έντονη, και εκφράζεται πλέον και με ιδεολογικά κριτήρια καθότι διαμορφώνονται οι πρώτες πολιτικές ιδεολογίες, η φιλελεύθερη της αστικής τάξης και η σοσιαλιστική της εργατικής τάξης. Η σύγκρουση ανάμεσα στην Παλαιά Τάξη της αριστοκρατίας που αργοπεθαίνει και τις νέες κοινωνικές τάξεις είναι αναπόφευκτη με αποκορύφωμα το έτος 1848 οπότε και πραγματοποιήθηκαν οι περισσότερες εξεγέρσεις στην Ευρώπη.
Στο γοργό μετασχηματισμό της κοινωνίας συμβάλουν πέρα από τα πολιτικά θέματα, η πρόοδος στο εμπόριο, η Βιομηχανική Επανάσταση, η ανάπτυξη της τεχνολογία, τα οποία ώθησαν το εργατικό δυναμικό στα αστικά κέντρα και βοήθησαν στην περαιτέρω ενίσχυση της αστικής τάξης η οποία πήρε τον έλεγχο της εξουσίας από την καταρρέουσα αριστοκρατία. Συνέπεια των παραπάνω είναι να απαιτήσει τον έλεγχο της εξουσίας προκειμένου αφενός να προχωρήσει στον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας, και αφετέρου να αποτρέψει την κρατική παρέμβαση στον έλεγχο της οικονομίας.
Σε κοινωνικό επίπεδο η περίοδος 1840-1870 χαρακτηρίζεται από σημαντικές εξελίξεις όσον αφορά στην ελευθερία του τύπου, τη διάδοση των ιδεών της δημοκρατίας, την ενίσχυση της εθνικής συνείδησης, την αναζήτηση του ιστορικού παρελθόντος ως μέσου διαφοροποίησης των κρατών. Την περίοδο αυτή διαμορφώνονται τα περισσότερα εθνικά κράτη όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Επιπλέον η αναζήτηση καλύτερων συνθηκών εργασίας για τις καταπιεσμένες εργατικές τάξεις βοήθησε στην διαμόρφωση των σοσιαλιστικών ιδεών όπως αυτές εκφράστηκαν μέσα από τα έργα των Friedrich Engels (1820-1895) και Karl Marx (1818-1883).
Όλα τα παραπάνω πολιτικο-κοινωνικά και οικονομικά γεγονότα επηρέασαν τις τέχνες και ώθησαν τους καλλιτέχνες να συνδεθούν με τις καθημερινές απλές όψεις της ζωής και να απομακρυνθούν από τον υποκειμενισμό του ρομαντισμού. Οι καλλιτέχνες στρέφουν πλέον τη δημιουργικότητά τους στην καταγραφή και απόδοση της πραγματικότητας. Το μέχρι τότε επικρατών ρομαντικό κίνημα χάνει την απήχηση του και «το έργο τέχνης έγινε αντικείμενο συναλλαγής και η αξία του μεγάλωνε όσο αυτό ήταν πιο ρεαλιστικό, δηλαδή πραγματικό.
Ο Ρεαλισμός έφερε μία επανάσταση στο χώρο της Τέχνης διότι στάθηκε απέναντι στην πραγματικότητα, για να την δεί όπως είναι, χωρίς συναισθηματισμούς. Διάλεξε θέματα που δεν είναι ιστορικά, μυθολογικά ή αλληγορικά, δεν επεδίωξε τις εντυπωσιακές ηρωικές πράξεις και χειρονομίες. Ο ήρωας του ρεαλισμού είναι ο καθημερινός άνθρωπος, ο εργάτης, ο αγρότης, ο άνθρωπος του μόχθου του οποίου οι καθημερινές σκηνές ζώης αποτυπώνονται στα έργα ζωγραφικής και στα μουσικά λιμπρέτα.

Ο ρεαλισμός του Gustave Courbet

Στον ρου της εποχής του ο Γάλλος ζωγράφος Gustave Courbet (1819-1877) εναντιώθηκε στο άκαμπτο σύστημα του ακαδημαϊσμού, που επέλεγε με όλο και αυστηρότερο τρόπο τα έργα που ανταποκρίνονταν στο γούστο του φιλότεχνου μεγαλοαστικού κοινού.
Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο επιλογής των έργων στα πλαίσια της Διεθνούς Έκθεσης του Παρισιού το 1855 που οργάνωνε η Γαλλική Ακαδημία Τεχνών, την περίοδο της έκθεσης έφτιαξε δίπλα από το κτίριο της έκθεσης έναν αυτοσχέδιο χώρο που το ονόμασε το «Περίπτερο του Ρεαλισμού» στο οποίο παρουσίασε την μέχρι τότε δουλειά καθώς και το τελευταίο έργο του το οποίο και συμβόλιζε την μετάβαση από τον Ρομαντισμό στον Ρεαλισμό, το Ατελιέ (1854). Ταυτόχρονα συνέταξε και μοίρασε ένα κείμενο, το «Μανιφέστο του Ρεαλισμού» στο οποίο παρουσίασε τις θέσεις του για τη σχέση καλλιτέχνη και πραγματικότητας καθώς και τη θέση του για το ποια είναι η θέση του καλλιτέχνη στην κοινωνία. Αναφέρει σχετικά στο κείμενο του ο Courbet: «Σκοπός μου είναι να ζωγραφίσω τη φύση όπως ακριβώς είναι, να ανατυπώσω τις συνήθειες, τις ιδέες, την όψη της εποχής μου, σύμφωνα με τη δική μου εκτίμηση... εν ολίγοις να δημιουργήσω μία ζωντανή τέχνη».
Δεν τον ενδιέφερε να είναι μαθητής κανενός, και θεωρούσε τη φύση ως το μοναδικό δάσκαλο ενώ σκοπός του δεν είναι να αποδώσει με όμορφο τρόπο ένα έργο, αλλά με αληθινό.Ενισχυτικά στο «Μανιφέστο», το Ατελιέ εξέφραζε οπτικά τις απόψεις του Courbet. Σε αυτό το έργο ο Courbet έβαλε τον εαυτό του στη μέση του πίνακα ανάμεσα σε πορτρέτα αντιπροσωπευτικών μελών όλων των κοινωνικών τάξεων δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο τη σημαντική θέση του καλλιτέχνη στην κοινωνική ζωή. Πρόθεση του Courbet ήταν να ενοχλήσει την αστική τάξη και να προβάλει την ελευθερία του καλλιτέχνη.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό έργο του Courbet δείγμα όχι μόνο του ρεαλισμού αλλά και της στάσης του απέναντι στην ιδιότητα του ως ζωγράφου αποτελεί το έργο του Καλημέρα, Κύριε Courbet (1854). Στο συγκεκριμένο έργο ο Courbet ζωγραφίζει τον εαυτό του με περιβολή περιπατητή να συναντά στον δρόμο του έναν καλοντυμένο αστό με τον υπηρέτη του οι οποίοι τον αναζητούσαν. Ο αστός, πιθανόν πελάτης ή φίλος του Courbet είναι ζωγραφισμένος με τρόπο που να αποτίνει τιμή στην μεγαλοφυΐα του καλλιτέχνη, ενώ ταυτόχρονα ο Courbet ζωγραφίζει τον εαυτό του ντυμένο ελαφρά, χαλαρό με ένα βλέμμα κάπως υποτιμητικό προς τον πελάτη του. Με αυτόν τον τρόπο ο Courbet ήθελε «να σοκάρει την αστική τάξη, να την αφυπνίσει από την αυταρέσκεια της, και να διαλαλήσει την αξία ασυμβίβαστης καλλιτεχνικής ειλικρίνειας ως αντίθεση στον επιδέξιο χειρισμό των παραδοσιακών κοινοτοπιών.
Ο Courbet όρισε τη νέα δυναμική όπου ο καλλιτέχνης επιλέγει ο ίδιος τα θέματα που θα παρουσιάσει χωρίς να εξαρτάται από την προστασία κάποιου πλούσιου φιλότεχνου. Με τον Courbet έγινε σαφής ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτούς «που ήσαν πετυχημένοι και δημιουργούσαν την επίσημη τέχνη κολακεύοντας συχνά το γούστο του κοινού, και σε αυτούς που εξέφραζαν την προσωπικότητα τους – οι αντικομφορμιστές – και αναγνωρίσθηκαν μετά τον θάνατο τους.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

5 ψέματα


1)Ο Αϊνστάιν ήταν κακός μαθητής.Γενιές παιδιών μεγαλώσανε με την πεποίθηση ότι ο νομπελίστας ... φυσικός δεν τα κατάφερνε καλά στο σχολείο. Στην πραγματικότητα τα πήγαινε πολύ καλά, ιδιαίτερα στη φυσική και τα μαθηματικά!

2) Ο Ναπολέων ήταν κοντός
Στην πραγματικότητα είχε ύψος περίπου 1,7 μέτρα, που ήταν το μέσο ύψος για την εποχή του.



3) Οι Βίκιγκς είχαν κράνη με κέρατα
Οι Βίκιγκς ενταφιαζόταν μαζί με τα κράνη τους και τα κέρατα που χρησιμοποιούσαν για να πίνουν. Όταν ανακαλύφθηκαν οι πρώτοι τάφοι θεωρήθηκε λανθασμένα ότι είχαν κράνη με κέρατα.


4) Ο Τόμας Έντισον ανακάλυψε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Ο Έντισον ανακάλυψε πολλά πράγματα αλλά ο ηλεκτρικός λαμπτήρας δεν είναι ένα από αυτά. Στην πραγματικότητα ανακάλυψε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα σχεδόν ταυτόχρονα με το Βρετανό Τζόζεφ Σουάν, στον οποίο ανήκει η πατρότητα της εφεύρεσης.


5) Ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο. Ο Δαρβίνος δεν είπε ακριβώς αυτό, αν και οι περισσότεροι αυτο του χρεώνουμε. Εκείνο που υποστήριξε ο Δαρβίνος ήταν ότι οι πίθηκοι, οι χιμπατζήδες και ο άνθρωπος είχαμε τον ίδιο πρόγονο πριν από πολλά πολλά χρόνια.

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

2011:ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΤΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜOΥ

Σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 27ης Νοεμβρίου 2009, το έτος 2011 ανακηρύχθηκε «Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντικών Δραστηριοτήτων που προωθούν την ενεργό συμμετοχή του πολίτη» (εν συντομία «Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού»). Βασικός στόχος του Ευρωπαϊκού Έτους Εθελοντισμού είναι η ενθάρρυνση και η υποστήριξη-κυρίως μέσω ανταλλαγής εμπειριών και βέλτιστων πρακτικών– των προσπαθειών που καταβάλλουν η Ένωση, τα κράτη μέλη και οι τοπικές και περιφερειακές αρχές για τη δημιουργία των συνθηκών εκείνων στην κοινωνία των πολιτών οι οποίες ευνοούν τον εθελοντισμό καθώς και η ενίσχυση της προβολής των εθελοντικών δραστηριοτήτων. Ο στόχος αυτός επιμερίζεται σε τέσσερις βασικούς άξονες:
1) Δημιουργία περιβάλλοντος κατάλληλου για τον εθελοντισμό στην Ε.Ε.
2) Ενίσχυση των διοργανωτών εθελοντικών δραστηριοτήτων για βελτίωση της ποιότητας των εθελοντικών δραστηριοτήτων
3) Αναγνώριση των εθελοντικών δραστηριοτήτων
4) Ευαισθητοποίηση για την αξία και τη σημασία του εθελοντισμού

Για περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με το Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού μπορείτε να επισκεφθείτε τη σχετική ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: http://ec.europa.eu/citizenship/focus/focus840_en.htm.
Η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς αποτελεί τον εθνικό συντονιστικό φορέα για το Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού 2011 στην Ελλάδα.

Μπορείτε να διαβάσετε μία συνέντευξη με τη Marian Harkin πρόεδρο της διακομματικής ομάδας για τον εθελοντισμό στο ΕΚ εδώ

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Χρόνια πολλά. Καλή χρονιά σε  όλους.                      Ευτυχισμένο και δημιουργικό το 2011.

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Γιατί κόβουμε βασιλόπιτα;

Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από... την Καισαρεία.
Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινουπολη. Ετσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Αγιος Βασίλειος έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος , και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα και το κάθε χρυσαφικό έπεσε στον ιδιοκτήτι του. Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.